دیشب رفته بودم نونوایی. ما تو شهرمون نونوائی های سنتی تنوری داریم. منتظر شدم تا نوبتم بشه. نونارو که گرفتم، پهنشون کردم تا خنک شن، همزمان قسمت هایی از نون رو که سوخته بود با دست میکندم و مینداختم تو قسمت مربوط به نونای خشک و مونده و ...

  ناگهان یه حاجی که حدودا پنجاه سال سن داشت، با دست زد روی شونم و گفت: چیکار میکنی؟ چرا نونای سوخته رو دور می ریزی؟ چند نفری هم که تو صف بودن با یه حالت خاصی زل زدن به من و با چشماشون تمام فحشای عالم رو نصیبم کردند. منم که از این نگاه های جمعی شوکه شده بودم و کمی حیرت کرده بودم با چشمای گرد شده پرسیدم: چرا حاجی؟ این نونا که سوختن؟ من که از حالت و نگاه حیران بقیه فک کرده بودم حتما این نونای سوخته یه کاربردی داره که من کلا ازش بیخبرم،  با یه حالت بسیار متعجب در ادامه پرسیدم: مگه نون سوخته هم بدرد می خوره؟

  حالت بقیه اینقدر حق به جانب بود که با خودم فک کردم: حتما این نونای سوخته رو یه جای  میبرن و جلوشون زانو میزنن و اینقدر التماس و نذر و نیاز میکنن که نونا به حالت اولیه برمیگردن و دوباره آرد و بعد خمیر  و سپس نان برشته و شفا بخش میشن.   

  مرد جواب داد: میدونی این نونای سوخته چقدر خاصیت داره؟ میدونی چقدر واسه قلب مفیدن؟ میدونی چقدر معده رو تمیز میکنن؟ من هر شب غذام این نونای سوختس.

  یه تیکه از نونای سوخته رو کند و همراه با نگاه های حیرت زده ی من، گذاشت تو دهنش و با ولع تمام جوید و قورت داد. اینقدر با اشتها خورد که دلم هوس نون سوخته کرد. یه جوون حدودا بیست و هف هش ساله که از گچ روی لباساش معلوم بود  بناست، با یه لبخند ملیح، در حالی که نوناش رو با یه حالت عالمانه به سینش فشار می داد، بهم گفت: آره آقا، ارزش نونا به همین قسمتای سوختشه.

  چن نفری هم که تو صف بودن زیر لب شروع کردن به حرف زدن: بعضیا واقعا چقد اسرافکارن، خدا به دادش برسه، و...

  یه لحظه احساس کردم تو یه کره ی دیگم. شاید اینا مریخین و نون سوخته بهشون میسازه. اومدم دهنمو باز کنم و بگم که نون سوخته باعث سرطان و بیماری های رفتاری و عصبی و .. میشه، ولی مردم اینقدرحق به جانب حرف میزدن که شک کردم و گفتم نکنه که من اشتباه میکنم؟ نکنه یه حرفی بزنم و از رو بی اطلاعی مردم رو از سلامتی قلب و عروق محروم کنم. ترجیح دادم ساکت بمونم. تا به خونه رسیدم رفتم سراغ اینترنت و سرچ کردم: نان سوخته

  وقتی مطمئن شدم که چه تاثیرات وحشتناکی روی آدم میذاره یاده این آیه ها ی قرآن افتادم:

  وچیزی را که بدان علم نداری دنبال نکن زیرا چشم و گوش و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد(36-اسرا)

  هان شما همانان هستید که درباره ی آنچه به آن دانشی داشتید محاجه کردید، چرا درباره ی چیزی که به آن دانشی ندارید محاجه می کنید با آنکه خدا می داند و شما نمی دانید(66-آل عمران)

  متاسفانه بسیاری از آدمها همینقدر احمقانه درباره ی چیزهایی که هیچ علمی در موردش ندارن نظر میدن و حتی گاهی بچه هاشون رو وادار به پذیرش حرفاشون میکنن...

  خدایا، تا حالا چقد نون سوخته خوردیم تا سالم بمونیم، اونم به خاطر مغز پوسیدمون؟؟

  خدایا! تا حالا چقدر به مردم نون سوخته خوروندیم؟/

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: